Do niezbyt jasnego, małego pokoju, pokrytego piaskową wykładziną, która gdzieniegdzie już była uszkodzona weszła mała brunetka, góra metr sześćdziesiąt. Rozejrzała się po sali swoimi małymi brązowymi, wiecznie ciekawymi oczętami na ową salę, lekko uchylając drzwi wejściowe.
Na samym środku ujrzała zaledwie jeden wyświechtany stoliczek oraz z dwa krzesła, bez miękkiego oparcia z góry zwisały okurzony żyrandol. Weszła już śmielej w wejściu wycierając swe czerwone trzewiczki oraz poprawiając swoją białą długą sukieneczkę na wąskich ramiączkach.
Po twarzy i figurze było widać, że to jeszcze dziecko, wesołe,zawsze ciekawe ,nieświadome zła świata. Pierwsze co zrobiła to odsłoniła purpurowe firanki by do pokoju wleciało nieco więcej słońca. Gdy pokój nie wydawał się już tak straszny usiadła na jednym z krzeseł i czekała. Dokładnie nie wiedziała na kogo,a problemem było również to że nikogo nie uprzedzała o swojej wizycie. Jednym słowem dziecko, nieodpowiedzialne i zawsze najpierw coś robiące niż myślące.
Westchnęła z nudów na przemian machając chudymi nóżkami, wyciągnęła zwój papieru oraz ołówek ze swej bezcennej torby zielarskie równie białej co jej suknia więc nie zawsze dało się ją zauważyć. Napisała niezbyt czytelnym pismem owe słowa:

Kandydatura na członka klanu:
Imię Filiriel, młoda ambitna, wiecznie roześmiana alchemiczka, która oferuje swoje usługi i wsparcie pieniężne czy moralne. Wyszkolona w robieniu wszelakich mikstur, również trucizn i materiałów bojowych takich jak alchemiczny ogień czy proch strzelniczy.
Znam się na pierwszej pomocy, zielarstwie, umiem pisać i mówić w elfim,wspólnym oraz drowim.
Znam podstawy retoryki oraz podstawy postępowania na dworze królewskim.
W celu uzyskania większej ilości informacji o mnie proszę się zgłosić bezpośrednio do mnie mieszkam niedaleko.

I dopisała jeszcze adres podpisując się na samym dole w swój oryginalny sposób. Położyła karteczkę w widocznym miejscu i udało się skocznym krokiem do swego pokoju, cicho zamykając drzwi od pokoju przesłuchań.